Aflevering #24 in de reeks ‘Heilige Huisjes’:
Macht hanteren op de werkvloer. De praktijk.
Daar zaten ze dan… Dirk en Ilse, figuurlijk met hun handen in het haar op de stoelen tegenover mij. ’We weten niet waar te beginnen’ stak hij van wal. ’Als ondernemende koppel hebben we 16 jaar hard gewerkt om onze praktijk te brengen op het niveau waar ze nu zit. Ons cliëntenbestand is enorm en we staan met hart en ziel in ons werk. Maar sinds we zo zijn gegroeid, hebben we extra krachten aangenomen en hun commitment aan de praktijk is niet altijd naar behoren.’ Wanneer Dirk vertelt heeft hij de tranen in zijn ogen. Hij voegt er meteen ‘sorry ‘ aan toe. Ilse legt haar hand op zijn schouder en trekt een papieren zakdoekje uit het doosje dat op tafel voor hen staat.
Ze vervolgt het verhaal: ‘We hebben als bezield en ondernemend koppel een zekere toewijding naar onze cliënten en de praktijk en die toewijding missen we bij onze extra krachten. We hebben het gevoel dat ze alleen komen werken voor het geld en dat het daar stopt. En dat vinden we niet kloppen in onze sector.’ Als ik vroeg hoe het ‘niet toegewijd zijn’ er concreet uitzag zei Ilse met voelbare boosheid in haar stem ‘hun pc wordt tijdens de werkuren ook gebruikt om vakanties te boeken, verjaardagskadootjes te shoppen, en vooral… te chatten met vrienden en vriendinnen. Daarnaast wordt er heel erg gekeken naar ons als ‘rijke zelfstandige’ met een mooie auto, groot huis en veel vakantie en dat terwijl we écht hard werken om met onze praktijk een meerwaarde te betekenen in de wereld.’ De boosheid werd verdriet en geen van beiden wist van welk hout pijlen te maken.
Commitment en intrinsieke motivatie bij je personeel/freelancers is niet te koop. Wanneer ze het organisatiebelang niet vooropstellen, tja, dan komen ze inderdaad alleen werken voor het geld. Je koopt dan hun tijd en als je geluk hebt hun kennis, maar daar stopt het. Systemisch gezien is er altijd een boodschap; iedere familie, organisatie of sportclub heeft er altijd minstens eentje tussen zitten die onbalans brengt in het geheel. ‘dn ambetanterik’.Het is dan handig te gaan kijken wat ‘die vreemde eend in de bijt’ komt vertellen. Hij of zij wijst altijd aan wat er niet klopt in het geheel.
Bij Dirk polste ik voorzichtig naar zijn daadkracht. Hij keek me aan met ronde, blinkende ogen en sprak honderduit over zijn bokstalent. ‘Ik kan er intens van genieten om in de ring te staan of op de speed ball te kloppen.’Zijn woordkeuze zette zijn ogen en handen kracht bij. Ik voelde dat het klopte, maar wou het hem bewust laten ervaren. Dus ik vroeg hem het me te tonen op de bokszak in mijn praktijk. Wat ik zag klopte op elk niveau; een man die plots een halve meter bleek te groeien wanneer hij zijn daadkracht vastnam.Zijn woordkeuze was correct. Hij sloeg niet, hij klopte. Beheerst, behoedzaam, sluw en éénpuntig. Hij wist -zoals we dat noemen- zijn zwaard te hanteren. In 1 woord; Waaw!
Hij lachte zijn tanden bloot toen hij de bokshandschoenen terug op de zak legde en ging zitten. ‘Dat deed deugd’ voegde hij eraan toe. Hij keek enigszins fier naar zijn vrouw en ze keek hem bewonderend aan.
-Dat-
Ik vroeg hem bewust in zijn lichaam te voelen wat er exact op dat moment gebeurde. Hij keek me verward aan. Ik boog een beetje naar voor op mijn stoel, keek hem met volle focus aan en met gebiedende stem herhaalde ik ‘voel’. Dat was de enige taal die hij begreep in daadkracht-modus.Hij beschreef zijn lichaamsgewaarwording tot in de puntjes. Elk detail klopte. Het bewustzijn deed zijn intrede en verdriet vulde de hele ruimte.Daar, op de bodem lag hij, de geëxcludeerde daadkracht. Een groot verdriet in veel mannenlijnen. Ooit, lang geleden heeft het veel kapot gemaakt en ook vandaag zien we die manier van het zwaard hanteren nog veel te vaak in de wereld. Oorlog in verre landen of aan een keukentafel die ook wij kennen.
Net als het vrouwelijke principe ooit is uitgesloten uit de vrouwenlijnen -wat wellicht ook zijn reden heeft gehad- is mannelijke daadkracht in de hoek gezet. Met alle gevolgen van dien.Hoe kunnen we deze kracht opnieuw leren bewust hanteren, inzetten en in ons hart sluiten?
Bij Dirk en Ilse keerden we terug naar de kern. De initiële ondernemer, de bezieler van het bedrijf of de praktijk in dit geval. Wat had hij initieel voor ogen? Waar wou hij zijn levenstijd aan besteden en voor inzetten?Zijn personeel/freelancers lieten hem zien dat hij ‘wayyyy off track’ was.
Ook hier was de wisselwerking tussen Dirk en Ilse essentieel om tot heelwording te komen. Elkaar de ruimte en het vertrouwen schenken om je natuur te volgen. Is dat genoeg? Nee. Het is het begin. Want als we plots alle ruimte krijgen om onze vrijheid te nemen, dan weten de meesten onder ons niet meteen wat met die vrijheid te doen. Velen onder ons zijn dromers, weinigen bewuste doeners. En doen, dat vraagt daadkracht, verantwoordelijkheid, volwassenheid, durven je schuldig te maken en je eigen sh*t zelf ‘ownen’. Dat is een hele weg om te gaan, waar we trouwens collectief in zitten.
Dirk en Ilse zijn de hele wereld in één koppel. De collectieve struggle die er momenteel speelt op vele vlakken. Door ons eigen deel op te pakken brengen we vast en zeker verandering aan in de wereld. Aan onze eigen keukentafel, is waar het allemaal begint.
Hulp nodig? Je weet me te vinden 🙂
-De namen en details in dit verhaal zijn uiteraard fictief-