Aflevering #19 in de reeks ‘Heilige Huisjes – systemisch bekeken’:
Vrijheid binnen relaties. (deel 2)
Dus… vrijheid is niet iets dat je dient te krijgen van iemand. Het begint namelijk in jezelf. Het is iets dat je neemt. Een geboorterecht zeg maar.
Als je dat recht opneemt, komt daar natuurlijk wel wat verantwoordelijkheid bij kijken. Vrijheid juist hanteren vraagt veel inzicht in ‘waar je mee bezig bent’. Wakker blijven!
Van daaruit kan je helder kijken en de werkelijkheid zien zoals hij is.
Je kan zo jezelf, je partner, je carrière,… duidelijk zien voor wie/wat het is en verandering aanbrengen vanuit jouw macht binnen de relatie(s) aangaande. En wanneer je je vrijheid neemt, dan doe je dat. Zonder oordeel, gewoon feitelijk kijken en benoemen. Wat je ziet, wat je nodig hebt, waar je naartoe wil,…
Dan wordt het boeiend!
Want hey, stel dat je ziet dat je bepaalde dingen ‘mist’ en aan jezelf wil geven binnen je partnerrelatie. Bijvoorbeeld: je hebt een aantal dingetjes op seksueel gebied die je dolgraag wil doorleven, maar je partner ziet dat helemaal niet zitten. Wat dan?
Steek je de verlangens weg, ga je ze achter de ander zijn rug invullen of uit je open en eerlijk dat je een andere manier wil vinden om hieraan tegemoet te komen met respect voor de ander?
In dat geval kan een andere ‘partner’ handig van pas komen. Iemand met hetzelfde verlangen, waar je open en zuiver hierover kan praten en eventueel de daad bij het woord kan voegen.
Is dat simpel? Niet meteen. Deze manier van in relatie gaan vraagt heel wat volwassenheid, eerlijkheid, duidelijk zicht op wat je wil en niet wil, een degelijk zelfbeeld en vooral… focus op je missie; waarom doe je dit? Waar zit het diepere verlangen?
Consensus van elke partij is hierbij onontbeerlijk en o zo verrijkend.
Waarom?
Monogamie kan zeker werken, maar lang niet meer voor iedereen. Het is namelijk niet onze natuur.
Toen we nog in stammenverband leefden, was iedereen intiem met elkaar, zo was er een sterke verbinding binnen de groep en waren de kinderen van iedereen. Iedereen was even belangrijk. Jouw kinderen en mijn kinderen, dat bestond niet.
Monogamie is ontstaan toen we van jager-verzamelaar in de landbouwsector zijn gestapt en is gebaseerd op bezit. ‘Jij bent van mij’, net als mijn land, boerderij en koeien. Dat ‘weten’ gaf zekerheid en stabiliteit in een nieuwe manier van leven. Maar… daar zijn we ook meteen van het verbindende, intieme groeps gegeven, in het meer geïsoleerde gezinsleven gestapt, met alle gevolgen van dien.
Ondertussen is er zoveel geleefd en doorleefd wat niet onze natuur is -de kerk heeft alles gedaan om seksualiteit te minimaliseren tot een reproductie-middel- dat er heel wat onderhuidse dingen naar boven zijn aan het komen.
Seksualiteit is één manier om dingen te doorleven en blijkbaar een hele toegankelijke manier voor veel mensen.
Het kan dan ook heel erg veilig zijn om met een gelegenheidspartner bepaalde patronen, verlangens, taboes,… te onderzoeken en te doorleven.
Bij juiste afspraken, volwassenheid en duidelijke open communicatie kan dit enorm verrijkend zijn voor alle partijen en gaat dit écht veel verder dan ‘alleen maar s*ks’.
Zoals gezegd kan intimiteit op vele manieren beleefd worden, maar het lichaam is nu eenmaal een krachtige tool om mee aan de slag te gaan als je dieper wil graven.
To be continued… 
